Η αποτύπωση στο χαρτί της θεατρικής απόδοση του αντίστοιχου παιδικού βιβλίου με ασπρόμαυρη εικονογράφηση
Μια ιστορία για την ελευθερία της επιλογής, τη διαφορετικότητα, τη δύναμη της φιλίας, την αγάπη και τα όνειρα.
Δεν έχω κάποιο χαρτί ή πτυχίο που να πιστοποιεί τις σπουδές μου αλλά σας διαβεβαιώ ό, τι είναι σημαντικές αν και κάπως ασυνήθιστες. Εκπαιδεύτηκα από μικρός να διακρίνω και να διεισδύω στις υπόγειες στρώσεις των κρυμμένων εαυτών των άλλων και η μεγαλύτερη μου δασκάλα σε αυτό, άθελα της ήταν η διπολική μητέρα μου. Από τον πατέρα μου έμαθα να σιχαίνομαι την μεσοβέζικη ελαφρότητα των εκπτώσεων και είχα πάντα ένα θεματάκι με την άνιση κατανομή δικαιοσύνης.
Γεννήθηκα άνθρωπος, νόμιζα... Στην πορεία ανακάλυψα ότι σαν γυναίκα με ξεχώριζαν από τον άνδρα. Απογοητεύτηκα... Είδα διακρίσεις παντού. Ασθενές φύλο με αποκάλεσαν... Εγώ δεν ένιωσα ποτέ έτσι. Ακριβώς το αντίθετο. Σαν γυναίκα φέρνω ζωή στη ζωή.
Την ώρα που χιλιάδες μαχαιριές προσγειώνονται στην καρδιά της απάθειας. Την ώρα που η αποχαύνωση κάνει περιπολία στα σπίτια των αστών και η συνήθεια χαράζει τις πρώτες ρυτίδες στη ζωή τους, βαθιά μέσα στη νύχτα ανατέλλει μια κραυγή. Και η σιωπή βρυχάται σαν νεογέννητη κατάρα για όλες τις λέξεις που μπόλιασαν στο υποδόριο στρώμα της δειλίας. Ουρλιάξτε πριν σας βρουν στον ύπνο οι ενοχές κι απαλλαχτείτε από τη δικτατορία της ευτυχίας, φτύνοντας τα αγκάθια του βολέματος.