Μια φορά κι έναν καιρό… Έτσι αρχίζουν τα παραμύθια. Σαν παραμύθι η αρχή των τρανών πολιτειών.
Λυπηθείτε τους ποιητές, που τους τρελαίνουν
δύο δισεκατομμύρια εκδοχές για έναν μοναδικό κόσμο.
Όταν επικρατούν καλά αισθήματα, τότε στη καρδιά μας βασιλεύει η καλή νεράιδα της αγάπης και της καλοσύνης.
Μια προσεκτική ματιά δίνει απαντήσεις σε καίρια ερωτήματα, που μας ταλαιπωρούν. Για να ζήσουμε στο μέλλον πρέπει να λύνουμε τους γόρδιους δεσμούς στο παρόν. Όπως θυμίζει το παρελθόν, η μνήμη της ιστορίας και της καρδιάς μας.
Γιατί η Θέμις έχει δεμένα τα μάτια της με μαντήλι; Μια παιδική απορία, που ανατρέχει και ανατρέπει σύμβολα και συμβολισμούς… Οι ήρωες εναρμονίζονται στους χτύπους της καρδιάς του πεπρωμένου… Η Πνοή της ψυχής τους, η αύρα από τον μυστικισμό Ανατολής και Δύσης καθορίζουν το ταξίδι τους στο Βασίλειο της Μοίρας…
Το να θυμάσαι το παρελθόν, μακρινό, σαν ένα όνειρο, είναι συχνό φαινόμενο. Το να ξυπνούν μνήμες, που δε θυμάσαι αν έχεις, από τόπους, πρόσωπα, επιθυμίες, ελπίδες, ζώα και αντικείμενα, σαν σε όνειρο, τότε ζεις το όνειρό σου… Το να ονειρεύεσαι όμως το μέλλον έχοντας μέσα σου τις θύμησες και τις διδαχές του παρελθόντος, είναι καθήκον, είναι δρόμος μπροστά, είναι σκοπός ζωής…