Στον "Παρασπόρο" και τις άλλες δεκαπέντε μικρές ιστορίες που συνθέτουν αυτή τη συλλογή διηγημάτων, οι πρωταγωνιστές του μύθου, ήρωες και αντιήρωες οι περισσότεροι από αυτούς, δρουν και αντιδρούν, εγκλωβισμένοι πάντα στο αιώνιο δίπολο μεταξύ χαράς και οδύνης.
Στα πλαίσια της πάλης που διεξήγαγε ο άνθρωπος ενάντια στον εαυτό του ανά τους αιώνες, υπήρξε ένα είδος σοφίας που απωθήθηκε με σκοπό να κατακτηθούν όλο και πιο ψηλές κορυφές. Πρόκειται για την αυταπόδεικτη γνώση πως η ζωή αξίζει γι’ αυτό που είναι και πως ο κόσμος που την περιέχει αποτελεί την ουσία της. Κατά καιρούς η σκέψη αντιτάχθηκε σθεναρά σ’ αυτή την αυθόρμητη κατάφαση, το πέρασμα του χρόνου όμως ανέδειξε τη ματαιότητα της άρνησης και την υποψία μιας θέλησης για αφομοίωση. Ο γελαστός Σειληνός εκτοπίστηκε και η φλογέρα του σώπασε. Ή μήπως όχι;
Τετρακόσια χρόνια άντεξε ο Ορθόδοξος ελληνικός λαός την Οθωμανική καταπίεση. Άντεξε και τις προπαγάνδες της παπικής ισχύος. Αυτός ο λαός με το δάκρυ του, με τον ιδρώτα του και με το αίμα του διαφύλαξε και ανέδειξε μέχρι τέλους την ελληνορθόδοξη παράδοση ζωής.
Το Οικουμενικό Πατριαρχείο και τα προβλήματα του περιβάλλοντος.
Ένας φύλακας ενός μικρού νησιού πετάει στη θάλασσα ένα μπουκάλι με ένα γράμμα μέσα και κάνει μια ευχή. Το γράμμα να βρει τον προορισμό του. Έπειτα φεύγει από το μέρος που ζούσε για να αλλάξει ζωή και μετακομίζει στην πόλη.
Η ζωή των ελλήνων και άλλων μεταναστών στον δυτικό Καναδά. Οι δυσκολίες, τα προβλήματα, οι προοπτικές, οι ευκαιρίες σε ένα νέο περιβάλλον, σε μια νέα χώρα με πολλά καλά κρυμμένα ένοχα μυστικά.
Οι συναντήσεις που περιγράφει στο παρόν βιβλίο τον φέρνουν ενίοτε πολύ κοντά στον ρόλο του σοφόκλειου άγγελου ‘κακών επών’, τον οποίον ‘ουδείς στέργει’, εφόσον τα κακώς κείμενα στην Ελλάδα αποτελούν συχνό του θέμα. Από την άλλη, οι εδώ ιστορίες συνιστούν το υπαρξιακό δεκανίκι στο οποίο γέρνει, όπως ο εξάγγελος του γνωστού τραγουδιού, ώστε, κουτσά στραβά, να μπορεί πορεύεται σαν τον ταξιδευτή που δεν έχει πού να ξεκουράσει τον ίσκιο του…
Ο συγγραφέας καταγράφει στο παρόν βιβλίο αυτά που έζησε, που αισθάνθηκε και που έμειναν στη μνήμη του ως σημαντικά. Γιατί θεωρεί πως ό,τι έμαθε, θαύμασε, αγάπησε, μίσησε ή χάρηκε και κυρίως ό,τι υπέφερε, ήταν από τους ανθρώπους, που, παρ' όλα τα λάθη και τις αδυναμίες τους, τους θεωρεί, ατομικά τον καθένα τους και συνολικά όλους μαζί, πολύ πιο αξιόλογους από τις ιδεολογίες, που μας τυφλώνουν και αποδεικνύονται στην πράξη ανίκανες να πραγματώσουν ό,τι υπόσχονται.
Ο Άμοιρος είχε μια ταραγμένη ζωή μέχρι που κατέληξε σε ένα Ίδρυμα. Εκεί άρχισε να συνομιλεί με τον Θεό. Μετά από λίγο, συνειδητοποίησε ότι ο Θεός έβλεπε τον διευθυντή του Ιδρύματος, τον Δρ Χριστοφορίδη. Ποιος ήταν ο λόγος που ο Θεός ήθελε να δει έναν ψυχίατρο;
Είναι ένα κείμενο που η ιστορία του πρωταγωνιστή αιχμαλωτίζει την προσοχή και την ψυχή του αναγνώστη από την πρώτη στιγμή.
Πώς άραγε να μοιάζει το κέντρο της Αθήνας τη δεκαετία του πενήντα, μέσα από τα μάτια ενός εξάχρονου κοριτσιού; Και όταν αυτό το κορίτσι είναι παραμελημένο από τους γονείς του, καθώς αυτοί είναι απασχολημένοι με τις δουλειές και την έντονη κοινωνική τους ζωή, τότε η μικρή από πού θα βρει στήριξη και αγάπη;
Τον Απρίλιο του 1891 στην Κέρκυρα βιάζεται και δολοφονείται μια οκτάχρονη Εβραιοπούλα. Ανεξιχνίαστες παραμένουν οι συνθήκες του στυγερού εγκλήματος που γίνεται αφορμή για ένα πογκρόμ εναντίον της Εβραϊκής Κοινότητας, πρωτόγνωρο για τα ελληνικά δεδομένα.
Ο Άλεξ ζει μία καθημερινότητα η οποία δε μοιάζει σε τίποτα με αυτή ενός συνηθισμένου νέου. Περνάει το μεγαλύτερο διάστημα της μέρας απομονωμένος στο δωμάτιο του καθώς αισθάνεται ότι κανείς δεν τον καταλαβαίνει, ούτε καν ο αδερφός του με τον οποίο έρχεται συχνά σε σύγκρουση. Μοναδική του διέξοδος ένα κρυφό τετράδιο ποίησης.
ΕΠΟΧΕΣ: ΣΙΔΗΡΟΥ. ΓΕΩΜΕΤΡΙΚΗ. ΑΡΧΑΪΚΗ. ΙΣΤΟΡΙΑ. ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ. ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΟΛΙΘΙΚΗ ΕΠΟΧΗ ΕΩΣ ΤΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΟΥΣ ΘΕΟΥΣ
Ο Τούφας πρέπει να πολεμήσει τους δαίμονές του, για να μπορεί να ελπίζει σε ένα καλύτερο μέλλον. Ο δολοφόνος όμως δεν έχει πει την τελευταία του λέξη…
Γιάννενα, 2004 Ο Μάρκος και ο Γρηγόρης είναι φίλοι από παιδιά. Με τον όρκο που παίρνουν, γίνονται αδέρφια.
Η Αθήνα, τα Εξάρχεια, η οικονομική και κοινωνική κρίση, το προσφυγικό από το 2014, μέσα από την ερωτική σχέση δύο ανθρώπων που έχουν ήδη διανύσει τα εξήντα και πλέον χρόνια της ζωής τους.
Ένα μυθιστόρημα παράξενο, που κυριαρχείται άλλοτε από μια ανάλαφρη, εύθυμη διάθεση, κι άλλοτε βρίσκεται… στον τρόμο. Διάλογοι, που είναι κυρίως μονόλογοι. Περιγραφές, πλημμυρισμένες από μονολόγους και ψιθύρους. Ποίηση ξαφνικά μέσα στον πεζό λόγο. Γέλιο με κλάμα. Σκηνές φρίκης αλλά και μεγάλης γλυκύτητας.