Αφορμή για να γραφτεί αυτό το βιβλίο στάθηκε ένα τραγικό συμβάν που σημάδεψε σκληρά την ζωή μου, αλλά και ολόκληρης της οικογένειάς μου. Ήταν ο αδόκητος χαμός του γιου μου, πάνω στον ανθό της νιότης. Έτσι, αποφάσισα να γράψω κάτι στην μνήμη του, και επειδή είχα κάποιο υλικό σε σημειώσεις, προέκυψε το πόνημα Σκόρπιες Μνήμες, που ασφαλώς δεν είναι κάποιο μυθιστόρημα, αλλά μια αυτοβιογραφία προσωπικών βιωμάτων με πραγματικά γεγονότα. Αυτές οι εμπειρίες ξεκινούν από την γενέτειρά μου, την Μελιά Δωδώνης, φτάνουν μέχρι την Αγγλία και καταλήγουν στην συνταξιοδότησή μου.
Τέσσερις εποχές. Τέσσερις κατευθυντήριοι σταθμοί που σηματοδοτούν την αρχή μιας ιστορίας, της δικής μας ιστορίας. Στοίβες στιγμών και βουβές αναμνήσεις χαράσσονται στις καρδιές των ανθρώπων που φοβούνται να μιλήσουν. Στόματα ραμμένα. Μονάχα με το βλέμμα αφουγκράζονται και ερμηνεύουν πια.
Η Βάλια, ένα κορίτσι από την επαρχία, μεγαλωμένη με όλες τις αρετές μιας οικογένειας μεσαίας κοινωνικής τάξης και με την ατέλειωτη αγάπη των δύο υπέροχων γονιών της, γίνεται ξαφνικά στην ηλικία των δεκαοχτώ χρονών μόνιμος κάτοικος της Αθήνας.
Δε μοιάζει με καμιά από τις μάγισσες, που έχετε γνωρίσει. Δεν είναι κακιά και δεν έχει μαγικό ραβδί.
Το παραμύθι πραγματεύεται μια φανταστική ιστορία με κεντρική ηρωίδα τη Ντο, την πρωτότοκη Νότα της μουσικής.
Δίγλωσσο Ελληνικό-Ιταλικό back to back βιβλίο.
Οι περισσότερες από τις ιστοριούλες που ακολουθούν είναι απόνερα στοχασμών που προέκυψαν κατά τη συγγραφή του βιβλίου μου Ο σιωπηλός Μπου, που κυκλοφόρησε το 2018 από τις εκδόσεις Ελκυστής. Αρκετές απ' αυτές εμφανίστηκαν εκείνη την περίοδο σε όνειρά μου· άλλες προέρχονται από άμεσες εμπειρίες, άλλες, κυρίως διάλογοι, από διδάγματα ανθρώπων που γνώρισα στις αναζητήσεις μου. Παρ' όλα αυτά, τις ιστορίες τις διαπερνά μία συμπαγής και συνεπής φιλοσοφική και πνευματική ραχοκοκαλιά.
Ο Αντύπας Στεφανίδης ξυπνά και βρίσκεται να περιμένει έξω από την ψυχιατρική πτέρυγα του νοσοκομείου. Σύμμαχοι οι γονείς του. Εχθρός το μυαλό του. Ή μήπως το αντίθετο;
Ξάφνου, μέσα στη φούρια του, το κορίτσι σταμάτησε και στάθηκε αντίκρυ από το δημιούργημά του με ανοιχτό το στόμα. Και είδε ότι ήταν καλό. «Είσαι πανέμορφος!» μουρμούρισε, μα το τέρας δεν αποκρίθηκε. «Είσαι πανέμορφος, μ’ ακούς;» φώναξε τη δεύτερη φορά και ένα χαμόγελο έλαμψε στο πρόσωπό της.
Αδυνατούσε η Αριάδνη να το αποδεχτεί. Μέσα της όμως βαθιά, το ήξερε· ήταν αργά. Αμέτρητες μέρες και νύχτες τού χάρισε όλη της τη δύναμη, ώστε να του δώσει να καταλάβει πως τον αγαπούσε!
Ωραιόκαστρο Θεσσαλονίκης, 2016: Η τοπική κοινωνία βρίσκεται σε αναβρασμό καθώς οι Έλληνες κάτοικοι της περιοχής αντιτίθενται έντονα στην εκεί εγκατάσταση Συρίων προσφύγων και οι εκδηλώσεις ακραίας ρατσιστικής συμπεριφοράς πυκνώνουν ανησυχητικά.
Μα γιατί πρέπει να τρώω πρωινό κάθε μέρα; Είναι άραγε χρήσιμο να πίνω νερό στα διαλείμματα; Κι αυτοί οι υ - δα - τάν - θρα - κες τι είναι τελικά;
Κοντά στο σούρουπο σε μια ακροθαλασσιά, τον ορίζοντα ατενίζοντας, κατακλυσμός συναισθημάτων κινητοποίησε τη σκέψη και έδωσε την πρώτη πνοή στη γραφή.
Η Άννα, κεντρικό πρόσωπο και αφηγήτρια του βιβλίου, αποφασίζει σε κάποιο κομβικό σημείο της ζωής της να αναζητήσει τα στοιχεία για τη διαμόρφωση μιας καινούργιας ταυτότητας του εαυτού της, πραγματοποιώντας μια αναδρομή στην προηγούμενη ζωή της και το εσώτερό της γίγνεσθαι.
Τι κοινό μπορεί να έχουν μεταξύ τους άνθρωποι τόσο ετερόκλητοι όπως ο γλύπτης Φειδίας, η ιέρεια της Αθηνάς Θεανώ, ο νομοθέτης Σόλων, η «άλλη» σύζυγος του Σωκράτη Μυρτώ, ο Ζήνων ο Ελεάτης, η Αλεξανδρινή φιλόσοφος Υπατία, η κόρη του Πυθαγόρα Μυία και ο Μίλων ο Κροτωνιάτης;
Μια ιστορία που έρχεται να θυμίσει σε μικρούς και μεγάλους πως οι άνθρωποι που αγαπάμε δεν χάνονται ποτέ.
Η Λυδία είναι μια όμορφη και δυναμική νεαρή κοπέλα, που ζει και εργάζεται στον ειδυλλιακό, ιστορικής σημασίας τόπο καταγωγής της, στο νότιο άκρο της Πελοποννήσου. Η ζωή της κυλά ήρεμα, αλλά σύντομα θα αναστατωθεί από τη διπλή εισβολή του φτερωτού θεού του Έρωτα και μιας μυστηριώδους ταμπακιέρας